Η συγγραφέας Έλενα Χουσνή γράφει για το νέο μυθιστόρημα του Μίνωα Ευσταθιάδη
Πώς μπορεί το… χάος να κουρνιάσει σε μερικά σχέδια ζωγραφισμένα στο ταβάνι ενός εφηβικού δωματίου; Και πώς ένα παράνομο πάρκινγκ που φιλοδοξεί να εξαφανίσει ένα μικρός δάσος στο Αίγιο μπορεί να ανατρέψει και να συντρίψει τις ζωές τόσων ανθρώπων;
Ο Μίνως Ευσταθιάδης με το νέο του βιβλίο «Σχέδια του Χάους» δεν μας ξαφνιάζει. Μας έχει άλλωστε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια με τις ιστορίες του να αναμένουμε ένα πολυπλόκαμο αναγνωστικό παζλ που μας ταξιδεύει στο έρεβος, μας εθίζει στα «δύσκολα» και, λυτρωτικά αλλά όχι αναίμακτα, μας οδηγεί σε έναν κόσμο που περιδινείται και μας κόβει την ανάσα.
Ένας Γάλλος που θα φτάσει στο Αίγιο, μια μάνα που μεγαλώνει μόνη της τον γιο της και μια δολοφονία που ταράζει την μικρή κοινωνία. Ο νεκρός όμως… χαμογελά! Ο Χρήστος μας διηγείται την ιστορία από την αρχή, μας δίνει την δική του εκδοχή των πραγμάτων και των προσώπων. Ποιος, ποιά η ποιοι είναι οι ένοχοι της δολοφονίας; Και πώς αλλάζει η ζωή όλων από αυτήν;
Ο Νέστορας ζωγραφίζει γραμμές, θέλει να διαβάσει όλη την λογοτεχνία και ο Χρήστος για λίγο θα γίνει σύντροφος στις αναζητήσεις του. Κι έπειτα μια σειρά από ομολογίες, η μία να ανατρέπει την άλλη, ο ένοχος να γίνεται αθώος και το αντίστροφο.
Ο Χρήστος ενηλικιώνεται κουβαλώντας την ιστορία στις πλάτες του και θα χρειαστεί να την ξαναζήσει, εκκινώντας τα γεγονότα από την αρχή και τοποθετώντας τον εαυτό του στο κέντρο μιας δίνης που μοιάζει να μην έχει τέλος. Κι ίσως θα αναρωτηθείτε ποιος τελικά είναι ο δολοφόνος; Κι όμως, όσο κι αν εναγωνίως θέλεις να καταλάβεις, αντιλαμβάνεσαι ότι οι «δολοφονίες» είναι πολλές, οι θύτες άλλοι τόσοι και τα θύματα περισσότερα. Αυτό είναι που δίνει στο βιβλίο του Μίνωα Ευσταθιάδη την εθιστική γοητεία του.
Τα «Σχέδια του χάους» είναι, ίσως, η απόκοσμη αποτύπωση κάθε άχθους που κουβαλάμε μέσα μας. Είναι η χαμένη αθωότητα αλλά ταυτόχρονα και η αναζήτησή της. Αυτή η εσωτερική φωνή, που σου μιλά δυνατά και επίμονα, σου ζητά απαντήσεις, σε ακολουθεί σε όλη την ανάγνωση. Ο αστυνομικός μύθος γίνεται για ακόμη μια φορά στα βιβλία του Ευσταθιάδη το πρόσχημα να θέσει μια σειρά από θεματικές που σε κρατούν δέσμιο μιας παράλληλης εσωτερικής διεργασίας που θαρρείς ακολουθεί τους ήρωες μα κάποτε αυτονομείται και γίνεται και δική σου, του αναγνώστη. Κι αυτό είναι μια λειτουργία της λογοτεχνίας που όταν την επιτυγχάνει ο συγγραφέας, τότε ο αναγνώστης βιώνει μια μοναδική μυητική διαδικασία.
Ο πρωταγωνιστής των μυθιστορημάτων του, Κρις Πάπας, είναι και πάλι παρών μόνο που τώρα παρακολουθούμε την παιδική του ηλικία όταν ακόμη ήταν ο Χρήστος Παπαδημητρακόπουλος, αφηγητής τώρα της ιστορίας. Εδώ θα ακολουθήσει τον Νέστορα μέχρι την Βαρκελώνη και θα προσπαθήσει να ανασυστήσει την ζωή του ή έστω επεισόδια αυτής.
«Το μέλλον χτίζεται από μικρές πέτρες που κλωτσάμε αμέριμνοι με τη μύτη των παπουτσιών μας, από ξαφνικές οπισθοχωρήσεις κάποιο μουντό πρωινό, από σχέδια που μένουν ημιτελή, χωρίς ποτέ να παραδεχτούμε ότι η αδυναμία ολοκλήρωσης είναι απλώς η αναβολή του τέλους» γράφει ο Μίνως Ευσταθιάδης και ίσως αυτή η φράση να περιγράφει καλύτερα από κάθε άλλη την ιστορία που διηγείται.
Η γλώσσα όπως πάντα εξαιρετικά δουλεμένη, το υποδόριο χιούμορ εξαιρετικό, οι ήρωες απόκοσμοι και άνθρωποι της διπλανής πόρτα ταυτόχρονα. Ένας κόσμος που παραμένει αχαρτογράφητος και τελικά, όπως ο ίδιος γράφει στο εξαιρετικό βιβλίο του: «Ίσως τελικά ο πόνος να είναι κάτι που μεταβιβάζεται από σώμα σε σώμα, από μέρα σε νύχτα, από το παρελθόν στο παρόν και στο μέλλον. Όπως και η ζωή.»
Το μυθιστόρημα «Σχέδια του χάους» του Μίνωα Ευσταθιάδη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος, περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ
Photo credit: Photo by Pavel Homenko on Unsplash
Το τελευταίο βιβλίο της Έλενας Χουσνή "Παγωμένο νερό" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κύφαντα https://www.polytroponbooks.com/kyfanta
