Γράφει η Γιώτα Βασιλείου
Just a perfect day
Drink Sangria in the park
And then later, when it gets dark
We go home
Just a perfect day
Feed animals in the zoo
Then later, a movie too
And then home
Oh, it’s such a perfect day
I’m glad I spent it with you
Oh, such a perfect day
You just keep me hanging on
You just keep me hanging on
[…]
Αποφάσισα να ξεκινήσω την άποψή μου για τη νέα ταινία του αγαπημένου σκηνοθέτη με ένα επίσης αγαπημένο τραγούδι, το οποίο όχι μόνο ντύνει μουσικά το φιλμ, αλλά έχει αποτελέσει και την έμπνευση για τον τίτλο του. Είμαι σίγουρη πως όλοι γνωρίζετε το κλασικό πλέον “Perfect Day” του Lou Reed. Όπως είμαι σίγουρη πως όταν μιλάμε για μια «τέλεια μέρα», όλοι έχουμε στο μυαλό μας μια μέρα ηλιόλουστη, μακριά από τη δουλειά, ανάμεσα σε ανθρώπους που μας αγαπούν και που αγαπάμε κι εμείς. Μια μέρα στην διάρκεια της οποία κάνουμε πράγματα τα οποία μας ευχαριστούν και μας γεμίζουν ενέργεια και θετική διάθεση.
Όμως για τον Hirayama, τον βασικό χαρακτήρα της νέας ταινίας του Wim Wenders, τέλεια μέρα είναι κάθε μέρα κι ας έχει τις αναποδιές της. Το “Perfect Days” λοιπόν απεικονίζει την απλή, καθημερινή ζωή του Hirayama, τον οποίο υποδύεται ο Koji Yakusho. Ο Hirayama ζει μόνος του. Κάθε πρωί ξυπνάει , μαζεύει το φουτόν και τα σκεπάσματά του, κάνει το λουτρό του, ντύνεται, δροσίζει τα λουλούδια του, και βγαίνει από το σπίτι του. Έξω ακριβώς από την πόρτα του κοντοστέκεται και καλωσορίζει τη νέα μέρα με ένα χαμόγελο προς τον ουρανό. Στη συνέχεια αγοράζει τον καφέ του από τον αυτόματο πωλητή, καβαλάει το βανάκι του, βάζει την αγαπημένη του μουσική και ξεκινάει τη ρουτίνα του.
Ο Hirayama εργάζεται ως καθαριστής τουαλετών στο Τόκιο. Αγαπά τη δουλειά του και την κάνει με αφοσίωση. Το μεσημέρι διακόπτει για το κολατσιό του, το οποίο απολαμβάνει σε ένα πάρκο, ανάμεσα στα δέντρα. Αγαπά τη φύση και η φύση φαίνεται πως αγαπά τον Hirayama, ανταποδίδοντάς μικρά δωράκια. Ο Hirayama αγαπά και τους ανθρώπους, ανεξάρτητα αν εκείνοι δε φαίνεται να εκτιμούν πάντα την αγάπη του. Όταν σχολάσει πρώτο του μέλημα είναι να καθαριστεί στα δημόσια λουτρά και μετά να φάει το βραδινό του στο αγαπημένο φαστ φουντάδικο. Τέλος, θα γυρίσει στο σπίτι του, θα απλώσει ξανά το φουτόν και τα στρωσίδια του, θα πάρει το βιβλίο του, θα διαβάσει μερικές σελίδες, θα κοιμηθεί.
Αυτή τη ρουτίνα ακολουθεί κάθε μέρα εκτός την ημέρα της σχόλης του. Εκείνη την ημέρα – τη μόνη μέρα που φοράει ρολόι – πηγαίνει με το ποδήλατο στο αγαπημένο του βιβλιοπωλείο για νέα βιβλία και σχολιασμό με την βιβλιοπώλισσα. Το βράδυ τον βρίσκει σε ένα εστιατόριο του οποίου η ιδιοκτήτρια τον περιποιείται με περίσσιο ενδιαφέρον, προκαλώντας τη ζήλια και τα παράπονα των υπολοίπων πελατών. Για λίγες στιγμές την ακούμε να τραγουδάει στα ιαπωνικά, μια υπέροχη διασκευή του “House of the Rising Sun”, μέχρι που δυστυχώς, αλλάζει η σκηνή και την χάνουμε.
Παρά την έλλειψη οικογένειας και οικονομικής άνεσης, ο Hirayama φαίνεται ικανοποιημένος από απλά πράγματα, όπως το ότι ξυπνάει το πρωί, ότι ο ουρανός είναι γαλάζιος, ότι τα δέντρα είναι πράσινα. Τίποτα δεν ταράζει την ηρεμία του. Όλα στη ζωή του βαίνουν γαλήνια και ειρηνικά, σε πλήρη εναρμόνιση με τη φύση και τα πλάσματά της. Μέχρι τη στιγμή που το παρελθόν του χτυπά την πόρτα με τη μορφή της ανιψιάς του, η οποία το έχει σκάσει από το σπίτι. Εδώ μας δίνεται η ευκαιρία να ξεκλέψουμε μια ματιά από το παρελθόν του Hirayama, για το οποίο γνωρίζουμε τόσα λίγα. Η επίσκεψη αυτή κατορθώνει και γκρεμίζει τα στεγανά που έχει χτίσει γύρω του ο ήρωάς μας, χωρίς να το συνειδητοποιεί ούτε καν ο ίδιος. Κι όταν η επίσκεψη λαμβάνει τέλος, τότε το συναίσθημα έρχεται σα χείμαρρος και ξεχύνεται από μέσα του, με μουσική υπόκρουση το “Feeling Good” της Nina Simone. Μια σκηνή πραγματικά συγκλονιστική! Μια σκηνή που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς όλη την ταινία, -ακόμη κι αν δεν του αρέσει- μόνο και μόνο για να απολαύσει τα λίγα αυτά δευτερόλεπτα όπου δίνει ρεσιτάλ ηθοποιίας ο Koji Yakusho! And this old world, is a new world, and a bold world for me, yeah-yeah…
Σε έναν κόσμο πνιγμένο στα υλικά αγαθά και τις τεταμένες οικογενειακές και διαπροσωπικές σχέσεις, ο απλοϊκός τρόπος ζωής του Hirayama σε κάποιους μπορεί να φαίνεται αξιοζήλευτος ενώ σε κάποιους άλλος βαρετός κι ανούσιος. Αν ανήκετε στη δεύτερη κατηγορία θα σας πρότεινα να μην κάνετε τον κόπο να δείτε την ταινία γιατί δεν θα την εκτιμήσετε όσο της αξίζει! Γιατί μέσα από αυτήν την τόσο κοινότοπη και γκρίζα τελετουργία που ακολουθεί ο ήρωας του Wenders, διαφαίνεται η πνευματικότητα και η μοναχικότητα όχι ενός ανθρώπου που είναι μόνος αλλά ενός ανθρώπου που τα έχει βρει με τον εαυτό του, έχει αποδεχτεί το ποιος είναι και είναι ευτυχισμένος με τη ζωή του. Θα μπορούσε να πει κανείς πως θυμίζει Θιβετιανό μοναχό, χωρίς ίσως τις επίγειες στερήσεις. Επιπλέον, μέσα από το γκρίζο της καθημερινότητας του Hirayama βλέπουμε να ξεπηδούν πολύχρωμες ανταύγειες του εύθραυστου συναισθηματικού του κόσμου. Τα όνειρά του, τα απωθημένα του, μια στιγμή αδυναμίας, ένας αδιέξοδος έρωτας, μια οικογενειακή απογοήτευση. Κι η ζωή συνεχίζει την πορεία της.
Με το “Perfect Days” ο Wim Wenders αντιδρά στη σύγχρονη οπτική και ακολουθεί την λιτή ζωή ενός απλού ανθρώπου, ο οποίος κοιτάζει τον κόσμο με καλοσύνη, αρνούμενος την υλιστική μοντέρνα κοινωνία, θυμίζοντάς μας ότι αναζητούμε νόημα στην καθημερινή ζωή, χωρίς να όμως να συνειδητοποιούμε ότι η Ζωή κάθε μέρα είναι το νόημα! Δείτε το!
[…]
Dragonfly out in the sun you know what I mean, don’t you know?
Butterflies all havin’ fun, you know what I mean
Sleep in peace when day is done, that’s what I mean
And this old world, is a new world
And a bold world for me, yeah-yeah
Stars when you shine, you know how I feel
Scent of the pine, you know how I feel
Oh, freedom is mine
And I know how I feel
It’s a new dawn
It’s a new day
It’s a new life for me
I’m feeling good
Trivia
Η ταινία σχεδιάστηκε αρχικά ως μια σειρά από πολλά σύντομα ντοκιμαντέρ, σχετικά με την πρωτοβουλία “Tokyo Toilet”. Σε συνεργασία με παγκοσμίου φήμης αρχιτέκτονες, το “Tokyo Toilet” στόχευε να επανασχεδιάσει και να μεταμορφώσει την εικόνα των δημόσιων τουαλετών του Τόκιο.
Τον Μάιο του 2022, ο Wenders επισκέφτηκε την Ιαπωνία για να ερευνήσει το σενάριο. Βλέποντας τις νέες υπέρ-μοντέρνες δημόσιες τουαλέτες βρήκε μια εντελώς νέα πηγή έμπνευσης. «Ένιωσα ότι ήταν μέρος μιας ευρύτερης εικόνας και συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να δημιουργήσω κάτι που να αποτυπώνει την ουσία της πόλης του Τόκιο», αναφέρει σε κάποια συνέντευξή του. Αυτό το όραμα υλοποιήθηκε τελικά σε ταινία μεγάλου μήκους.
Το “Perfect Days” προβλήθηκε για πρώτη φορά στους ιαπωνικούς κινηματογράφους στις 22 Δεκεμβρίου 2023, με πρωταγωνιστές τους Koji Yakusho, Min Tanaka, Tokio Emoto, Sayuri Ishikawa και Tomokazu Miura.
O πρωταγωνιστής του “Perfect Days” Koji Yakusho κέρδισε το βραβείο καλύτερου ηθοποιού στο Φεστιβάλ των Καννών, ενώ η ταινία ήταν και υποψήφια για το Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας.
Η Γιώτα Βασιλείου είναι blogger και φανατική αναγνώστρια
