Γράφει ο συγγραφέας Γιώργος Γιώτσας
Έβαλα το χέρι στην καρδιά του Stephen King. Φορούσε ένα ελαφρύ t-shirt (ήταν Σεπτέμβριος με σχετική ζέστη στα πέριξ της Ουάσινγκτον) και ένιωσα αμέσως την πίεση του στέρνου του στην παλάμη μου. Δεν είναι μια συγγραφική υπερβολή… Πράγματι -καθώς ένας αμερικάνος αναγνώστης μας φωτογράφιζε μαζί- άπλωσα ξεδιάντροπα σχεδόν το χέρι και ακούμπησα με την ανοιχτή μου παλάμη το αριστερό στήθος του αγαπημένου συγγραφέα. O Stephen King αν ενοχλήθηκε δεν το έδειξε. Τον παρατήρησα δίπλα μου καθώς ο ξανθομάλλης αμερικάνος μας έβγαλε τρεις φωτογραφίες. Χαμογελούσε. Το ότι μετά τις φωτογραφίες δεν συνέχισε να κάνεις τις “στρατηγικές” του γύρες στο δωμάτιο με τους μετρημένους αναγνώστες που είχαν προμηθευτεί εισιτήρια για την συγκεκριμένη αυτή συνάντηση, αλλά έμεινε να κουβεντιάσουμε μαζί, έστω και για λίγο, πιστοποιεί πως δεν δυσαρεστήθηκε. Το αντίθετο ίσως.
Στο εξαιρετικό “Μπίλι Σάμερς” (εκδ. Κλειδάριθμος, 2022) ο πρωταγωνιστής του King, ο πληρωμένος “μόνο τους κακούς” δολοφόνος Μπίλι, ομολογεί ως εκκολαπτόμενος συγγραφέας πως δεν στεναχωριέται που το βιβλίο του κάνει την Άλις να κλάψει, αλλά χαίρεται γιατί η ιστορία του την άγγιξε. Έτσι και ο Stephen King, είμαι σίγουρος πως χαίρεται που οι ιστορίες του άγγιξαν τόσο κόσμο, ώστε ένας αναγνώστης να ταξιδέψει την μισή γη για να του σφίξει το χέρι.
Με κοιτάζει στα μάτια. Άφοβα παρότι δεν με γνωρίζει. Του λέω με ένα χαμόγελο που δεν μπορώ να συγκρατήσω πως ήθελα να σπουδάσω γιατρός αλλά χάρη στα βιβλία του αποφάσισα να γινω συγγραφέας. Του λέω ψέματα. Ποτέ μου δεν ήθελα να γίνω γιατρός. Από την άλλη δε θυμάμαι να ήθελα να γίνω και συγγραφέας. Αλλά έγινα. Στην ολοζώντανη ακόμα συνάντηση μας το 2011 στην Βιρτζίνια, δεν έχω λόγο να του πω ψέματα -αλλά το κάνω. Εκείνος αντί να το σχολιάσει, με ρωτάει απλά: “Ώστε ήρθες από την Ελλάδα;” Είμαι ακόμα νέος· εικοσι-οχτώ χρονών. Εκείνη τη στιγμή ζω ένα όνειρο που έχει γίνει πραγματικότητα. Οπότε ναι, του λέω ένα ψέμα, χωρίς να έχω τύψεις. Στο μυαλό μου έρχεται τώρα ο Michael Stipe που έχει δηλώσει πρόσφατα με νόημα πως: “Ζητώ συγνώμη από όσους κοιμηθήκαμε μαζί, πριν γίνω εικοσι-εφτά χρονών”. (Έχω συνταντήσει και τον Michael Stipe, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, για κάποια άλλη στιγμή).
Τη στιγμή που συναντώ τον King, είμαι νέος, ακόμα δεν έχω εκδόσει καν βιβλίο, δεν έχω την παραμικρή ιδέα για το πως θα είναι η ζωή μου δέκα χρόνια αργότερα, με τα παιδιά, την οικογένεια, τα βιβλία, τα ταξίδια… Το μόνο που ξέρω είναι ότι ο αγαπημένος μου συγγραφέας, ένας εν ζωή θρύλος όλων των εποχών στα βιβλία, μου λέει (τρεις φορές τρομάρα μου) “Ευχαριστώ”. Και το εννοεί. Και καθώς φεύγω από τη συνάντηση και περπατάω κάτω από τον νυχτερινό ουρανό της Βιρτζίνια, τον γεμάτο αστέρια ουρανό, με τα μάτια μου να είναι και εκείνα γεμάτα αστέρια και προοπτικές, διαβαίνω τους σχεδόν άδειους δρόμους των γειτονιών για να γυρίσω πίσω στο ξενοδοχείο… και τραγουδάω.
Υ.Γ. Το “Μπίλι Σάμερς” (εκδ. Κλειδάριθμος, 2022) είναι ένα βιβλίο του King που πραγματικά απόλαυσα ύστερα από καιρό. Συγκεκριμένα από το “22/11/63” (εκδ. Bell, 2012 ) αν και μου άρεσε και το “Joyland” (εκδ. Bell, 2013). Τα βιβλία που εξέδωσε μετέπειτα ο Stephen King, προσωπικά δεν με άγγιξαν τόσο, και το “Μπίλι Σάμερς” που ξεχώρισα ξανά, δεν είναι τυχαίο πως συνδυάζει στοιχεία των δύο προαναφερόμενων αυτών βιβλίων του -ιδιαίτερα την αναζήτηση μιας αθωότητας χαμένης, που δε γυρίζει πίσω.
Το βιβλίο “Μπίλι Σάμερς” του Stephen King κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος, περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ
photo credits: Photo by Moritz Knöringer on Unsplash
photo credits: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Stephen_King_-_2011.jpg
Το τελευταίο βιβλίο του Γιώργου Γιώτσα "Το κουτί" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell https://harlenic.gr/product/%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%bf%cf%85%cf%84%ce%af/
