Γράφει η συγγραφέας Μαργαρίτα Αλευρίδη για το βιβλίο του Πασκάλ Μπρυκνέρ
Από το οπισθόφυλλο:
«Η Ιεζάβελ, νεαρή καθηγήτρια μαθηματικών, ταξιδεύει από την ορεινή γενέτειρά της στην Οτ-Σαβουά για το Μόντρεαλ. Ο πατέρας της, πρώην πάστορας και ερασιτέχνης ωρολογοποιός, λίγο πριν πεθάνει, την είχε βάλει να του υποσχεθεί πως θα παραδώσει το ρολόι το οποίο κατασκεύασε σ’ έναν φίλο του στο Κεμπέκ. Πρόκειται για ένα μοναδικό κομμάτι, του οποίου η ιδιαιτερότητα είναι πως, αντί να μετρά τον χρόνο, τον καταστρέφει.
Το αεροπλάνο πέφτει σε επικίνδυνη κακοκαιρία και αναγκάζεται να προσγειωθεί σε άλλο αεροδρόμιο, στα βόρεια των Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι νύχτα, η χιονόπτωση είναι σφοδρή. Η Ιεζάβελ καταφεύγει στο Piazza, ένα παλιό ξενοδοχείο τεραστίων διαστάσεων. Και το επόμενο πρωί, αρχίζει ο εφιάλτης. Της λένε πως η παραμονή της δε διήρκεσε μία ημέρα αλλά έναν ολόκληρο χρόνο, στη διάρκεια του οποίου εκείνη κοιμόταν! Το ποσό που τους οφείλει είναι υπέρογκο. Προκειμένου να ξεπληρώσει το χρέος της, την υποχρεώνουν να μείνει εκεί και να προσφέρει τις υπηρεσίες της ως εργαζόμενη στο ξενοδοχείο. Ένας κόσμος, τρομακτικός και φαιδρός ταυτόχρονα, παράξενα ανησυχητικός, ξεδιπλώνεται μπροστά της…
Ισορροπώντας περίτεχνα ανάμεσα στη δυστοπία και τη σάτιρα, ο ΠασκάλΜπρυκνέρ απεικονίζει τη σημερινή πραγματικότητα, παρασύροντάς μας την ίδια στιγμή σε μια περιπέτεια όλο ανατροπές.»
Το κέντρο βάρους του κειμένου βρίσκεται στην αέναη μάχη του εαυτού ανάμεσα στον διαρκή αγώνα για επιβίωση και την καθολική παραίτηση. Το ιδανικό εδώ είναι η ελευθερία κάθε μορφής. Παρόλο που δεν θα περίμενε κανείς πως η ουσία ενός τέτοιου εγχειρήματος βασίζεται στην πλοκή, εν τούτοις έχεις αγωνία μέχρι να δεις που θα καταλήξει.
Η ιστορία εκτυλίσσεται σε μια αλληγορική δυστοπία όπου ο χρόνος κλέβεται ή χαρίζεται υπό συνθήκες. Η δυστοπία αυτή, η βαρύτητα που δίνεται στο χρόνο αλλά και η σάτιρα ως το βασικό εργαλείο αναπαράστασης των κοινωνικών δομών, παραπέμπουν σαφώς στο καφκικό σκηνικό του Πύργου.
Διαβάζεται απνευστί συγκριτικά με τον τελευταίο αλλά κατά τη γνώμη μου δε διαθέτει σε καμία περίπτωση τα συστατικά ενός masterpiece παρόλο που ενδεχομένως να το επιδιώκει.
Η αίσθηση που μένει στο τέλος είναι πως οι απαντήσεις που αναζητά ο αναγνώστης έχουν δοθεί στα επιμέρους κεφαλαία, οι απαντήσεις του Μπρυκνέρ στο τελευταίο και οι απαντήσεις που δίνει η ίδια η ζωή σε όσους βασανίζονται από υπαρξιακά ερωτήματα, στον επίλογο.
Προσωπικά το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον παρόλο που ο συγγραφέας σε άλλα βιβλία του, όπως φερ ειπείν στα Μαύρα Φεγγάρια του Έρωτα, πατάει σαφώς πιο στιβαρά πάνω στις σημειολογίες του.
Photo by Lucian Alexe on Unsplash
Το μυθιστόρημα του Πασκάλ Μπρυκνέρ «Ένας χρόνος και μία ημέρα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη, περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ
Το τελευταίο βιβλίο της Μαργαρίτας Αλευρίδη "Β6" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εύμαρος https://evmarosbooks.gr/?product=b6
