Γράφει ο Γιάννης Ζαραμπούκας
Τον Δημήτρη Αλεξίου τον γνώρισα ως συγγραφέα διαβάζοντας το πρώτο του μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε το 2008 από τις εκδόσεις Διόπτρα με τίτλο «Πικρά κεράσια». Πρόσφατα, μετά από κάμποσα χρόνια, επέστρεψε στις εκδόσεις Διόπτρα από όπου κυκλοφόρησε το πέμπτο κατά σειρά μυθιστόρημα του, με τίτλο «Άνθρωποι από χώμα». Πρόκειται για ένα στιβαρό, αμιγώς κοινωνικό-πολιτικό μυθιστόρημα, στις σελίδες του οποίου ωστόσο εσωκλείεται μία αφοπλιστική ευαισθησία και μία ατόφια ανθρωπιά, που καταφέρνει να συγκινήσει και τον πιο σκληρό αναγνώστη.
Με φόντο ένα μικρό, ορεινό χωριό τη δεκαετία του ’60, το Βερτίλι, ένα χωριό προϊόν της συγγραφικής του φαντασίας, ο κύριος Αλεξίου ξεδιπλώνει μία τραγική ιστορία, που φέρνει στην επιφάνεια τις παθογένειες μίας μικρής, επαρχιακής κοινωνίας της μεταπολεμικής Ελλάδας. Όλα ξεκινούν όταν η κατάρρευση ενός μέρους του ορυχείου που βρίσκεται κοντά στο χωριό και αποτελεί την κυριότερη πηγή εσόδων για τους κατοίκους του, δημιουργεί ένα χάσμα, το οποίο αχόρταγα καταπίνει μερικά σπίτια, το καφενείο του χωριού, αλλά και το σχολείο, εντός του οποίου βρίσκονται όλοι οι μαθητές, εκτός από ένα εντεκάχρονο αγόρι! Ο Ιορδάνης, τυχερός μέσα στην ατυχία του, βρίσκεται εκτός της σχολικής αίθουσας από την οποία τον έχει αποβάλει προσωρινά ο δάσκαλος, ώστε να διαβάσει ξανά το μάθημα της Ιστορίας με σκοπό να τον εξετάσει στη συνέχεια. Το γεγονός αυτό έχει σαν συνέπεια να χαθούν περισσότερες από 100 ανθρώπινες ψυχές, ενώ ο Ιορδάνης γίνεται το μοναδικό παιδί του χωριού! Ένας ρόλος δυσβάσταχτος, το βάρος του οποίου θα κληθεί να κουβαλήσει…
Οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟ ΧΩΜΑ είναι ένα μυθιστόρημα φόρος τιμής στους εργατικούς αγώνες και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Ο πατέρας του Ιορδάνη ο Μιχάλης Ντάβαρης λόγω της συνδικαλιστικής του δραστηριότητας και του αριστερού παρελθόντος της οικογένειας του, γίνεται ο αποδιοπομπαίος τράγος για την εταιρεία που εργάζεται, η οποία τον παγιδεύει και προσπαθεί να καλύψει τις παρανομίες και τις αβλεψίες χρόνων, ρίχνοντας πάνω του όλες τις ευθύνες. Έτσι, ο Μιχάλης θα προφυλακιστεί, χωρίς να έχει καμία απολύτως ιδέα για το τι συμβαίνει. Ταυτόχρονα, τα αγαπημένα πρόσωπα του Μιχάλη, τόσο ο γιος του ο Ιορδάνης, όσο και η σύντροφος του, η Τούλα, έρχονται αντιμέτωποι με αναπάντεχα γεγονότα, που θα κλονίσουν κι άλλο την ήδη στρεσογόνα καθημερινότητα τους.
Ο Δημήτρης Αλεξίου δημιουργεί έναν μυθιστορηματικό μικρόκοσμο μέσα από τον οποίο εξετάζει τις κοινωνικές παθογένειες της ελληνικής επαρχίας τη δεκαετία του ’60, φέρνοντας στην επιφάνεια τη δολιοφθορά, τη δίψα για εξουσία αλλά και χρήμα των τοπικών πολιτικών αρχών, η υποδόρια δράση των οποίων ήταν ανεξέλεγκτη, με τους κατοίκους της εκάστοτε περιοχής να πληρώνουν ακριβά το κόστος αυτών των πράξεων. Μέσα από το μυθιστόρημα του επίσης ο συγγραφέας αναμετράται με διαχρονικά υπαρξιακά ζητήματα, που απασχολούν τον άνθρωπο από καταβολής κόσμου, όπως η μοναξιά, η απώλεια, η θλίψη.
Διαβάζοντας το μυθιστόρημα ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟ ΧΩΜΑ δεν κρύβω πως ήταν αρκετές οι φορές που ένιωσα να συνθλίβομαι από το βάρος της θλίψης, που κουβαλούσαν οι λέξεις του συγγραφέα, που αισθάνθηκα το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι μου από τον θυμό που προκαλεί η αδικία ως απόρροια του ταξικού, πολιτικού και οικονομικού χάσματος που επικρατεί διαχρονικά σε αυτόν τον κόσμο και δημιουργεί το φαινόμενο εκμετάλλευσης ανάμεσα στους ανθρώπους, καθώς και την υπερίσχυση του «ισχυρού» μέσω δόλιων μέσων, που χρησιμοποιεί την εξουσιαστική του δύναμη για προσωπικό όφελος.
Ταυτόχρονα, όμως, δεν μπορώ παρά να εξομολογηθώ πως συγκινήθηκα αρκετά με το σεβασμό με τον οποίο ο κύριος Αλεξίου αντιμετώπισε τους απλούς ανθρώπους, τους καθημερινούς αγωνιστές, που τίποτα και κανείς δε τους χαρίστηκε. Η αφοπλιστική τρυφερότητα και η ειλικρινής ανθρωπιά του συγγραφέα, η οποία διατρέχει κάθε σπιθαμή του βιβλίου έφεραν δάκρυα συγκίνησης στα μάτια μου, ειδικά μία σκηνή, αυτή στην οποία ο Μιχάλης βρίσκεται στο σκοτεινό κελί της φυλακής με μοναδική συντροφιά του τον Αστέρη, ένα μικρό ποντίκι, το οποίο θα θυσιαστεί, δείχνοντας με τον τρόπο αυτό την ανιδιοτελή αγάπη που άνθισε μέσα του σε τόσο σύντομο χρόνο, για τον άνθρωπο που του προσέφερε μερικά ψίχουλα από το ξερό ψωμί που του πετούσαν, για να ξεγελάσει την πείνα του.
Οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΠΟ ΧΩΜΑ είναι ένα μυθιστόρημα φόρος τιμής στους εργατικούς αγώνες και την κοινωνική δικαιοσύνη. Ένα μυθιστόρημα που αναδεικνύει την κρατική αναλγησία και διαφθορά, χωρίς ωστόσο να γίνεται καταγγελτικό. Ένα μυθιστόρημα πλούσιων νοημάτων και ατόφιων συναισθημάτων, που θα συγκινήσει βαθιά και θα χαραχτεί ανεξίτηλα στα κιτάπια της αναγνωστικής μνήμης.
Αξίζει να το διαβάσετε!
Το μυθιστόρημα «Άνθρωποι από χώμα» του Δημήτρη Αλεξίου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα, περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ
Φωτογραφία από I Love Pixel: https://www.pexels.com/el-gr/photo/14747539/
Ο Γιάννης Ζαραμπούκας είναι ποιητής και αρθρογράφος λογοτεχνίας. Η τελευταία του ποιητική συλλογή "Οι άνθρωποι στις κορνίζες" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Συρτάρι, περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ
