Το ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα της Catriona Ward σε στήνει στον τοίχο
«Το τελευταίο σπίτι της οδού Νίντλες» είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ, που σου δίνει την αίσθηση πως έχεις τρυπώσει σε σενάριο του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις και μαγνητοφωνήσεις που βάζουν φωτιά στην αδρεναλίνη σου, με τους πρωταγωνιστές να αλλάζουν σκυτάλη διαρκώς και τις ψυχολογικές μεταπτώσεις να απογειώνονται μέσα από τη γραφή της Ward δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα σκοτεινή, αποπνικτική, ψυχεδελική, που κολλάει στο δέρμα σου και δεν σου επιτρέπει να πάρεις ανάσα. Η σαγηνευτική υπόθεση είναι εξαιρετικά ευφυής και πατάει απόλυτα πάνω στις ψυχοσυνθέσεις και στις ψυχιατρικές διαταραχές, ενώ συνδυάζει το μυστήριο, την αγωνία, το σασπένς με την παιδική κακοποίηση και την ευθραυστότητα της ανθρώπινης ψυχής με έναν τρόπο ιδιαίτερο, σκληρό αλλά την ίδια στιγμή άκρως συναισθηματικό.
Ο Τεντ Μπάνερμαν ζει σε έναν δρόμο που καταλήγει σε αδιέξοδο καθώς ακολουθεί ένα μεγάλο δάσος. Το σπίτι του είναι στο τέλος του δρόμου ενώ το διπλανό του σπίτι είναι ερειπωμένο για χρόνια. Είναι γύρω στα τριάντα, με καστανά μάτια, χλομό πρόσωπο και ένα κόκκινο μούσι. Το σπίτι του μυρίζει θάνατο, και συμβιώνει με τη γάτα του Ολίβια -που μισεί τις Μπάμπουσκες και το κάδρο των γονιών του Τεντ, αλλά αγαπά τη Βίβλο- και την 11χρονη κόρη του Λόρεν. Του αρέσει η καθαριότητα και να επιβάλλει όρια στη μικρή, όρια που ξεπερνούν και την πιο νοσηρή φαντασία. Στο σαλόνι του διατηρεί ένα παλιό, χαλασμένο ψυγείο στο οποίο έχει ανοίξει τρύπες και έχει βάλει κουβερτούλες, ώστε να κοιμάται η γάτα του. Αν και συχνά γατούλα φωνάζει και την κόρη του. Η μουσική τον χαλαρώνει όταν η Λόρεν του μιλά άσχημα, απότομα, ειρωνικά. Όταν πιέζεται συναισθηματικά καταφεύγει στο δάσος, σε ατελείωτες βόλτες και σκάβει με μανία. Αγαπά τα πουλιά και όταν ήταν μικρός αγαπούσε πολύ τις γάτες, γι αυτό και η μαμά του –μια γλυκιά και τρυφερή νοσοκόμα με διαταραγμένο όμως οικογενειακό ιστορικό- του είχε αγοράσει μια ξύλινη! Οι γονείς του έχουν φύγει από τη ζωή αλλά εκείνος ζει ακόμα με τις αναμνήσεις του χθες και κυρίως με τις έντονες στιγμές που είχε μοιραστεί με τη μητέρα του. Του αρέσει να δημιουργεί ψεύτικα προφίλ σε σάιτ γνωριμιών και να κλείνει ραντεβού σε άγνωστες γυναίκες, στα οποία πηγαίνει αλλά δεν εμφανίζεται ποτέ στην εκάστοτε κοπέλα: απλά την παρακολουθεί καθώς τον περιμένει μέχρι που εκείνη μετά από μισή ώρα φεύγει απογοητευμένη και εκείνος χάνεται στο αλκοόλ, χάνοντας συχνά τον χρόνο. Στα σκαλοπάτια έξω από την εξώπορτα έχει τοποθετήσει σπασμένα χριστουγεννιάτικα στολίδια, ώστε αν κάποιος τα ανέβει να τον ακούσει. Επισκέπτεται συχνά κάποιον ψυχίατρο για να τον βοηθήσει με τις φοβίες, τα άγχη και τις αγωνίες του και γι αυτό μαγνητοφωνεί τις σκέψεις του συχνά, όπως τον έχει συμβουλέψει.
Άψογη ανάπτυξη πλοκής, λιτή αλλά ανατριχιαστική γραφή που σε σφίγγει σαν μέγγενη, εξαιρετικές περιγραφές και εναλλαγές
Ένα πρωί, μια νεαρή γυναίκα, η Ντι, μετακομίζει στο διπλανό ερειπωμένο σπίτι –όχι βέβαια τυχαία. Πριν χρόνια, η Ντι έχασα σε μια οικογενειακή εκδρομή την εξάχρονη αδερφή της Λούλου και από εκείνη τη στιγμή παλεύει να τη βρει. Η μάνα της την εγκατέλειψε λίγο καιρό μετά την εξαφάνιση, ενώ ο πατέρας της πέθανε από εγκεφαλικό από τη στεναχώρια. Η ντετέκτιβ Κάρεν προσπαθεί να την πείσει πως έχουν ψάξει καλά τους πάντες τόσα χρόνια και πως δεν υπάρχουν στοιχεία, εκείνη όμως είναι πεπεισμένη πως ο Τεντ είναι εκείνος που έχει απαγάγει την αδερφή της. Ο χρόνος τρέχει και η πραγματικότητα έρχεται στο φως και τους συνθλίβει όλους… και κυρίως τον αναγνώστη.
Τρεις πρωταγωνιστές που λίγο πριν το τέλος γίνονται τέσσερις. Ο Τεντ και η γάτα, η Ολίβια, σε πρώτο πρόσωπο, με τον Τεντ να μαγνητοφωνεί, ενώ η Ντι σε τριτοπρόσωπη. Κοφτές προτάσεις, που εντείνουν την αγωνία. Μπερδεμένες σκέψεις που φανερώνουν τη σύγχυση των αφηγητών. Εναλλαγές του χώρου και του χρόνου και αναμνήσεις που ξεπηδούν από το πουθενά και φωτίζουν διαρκώς την πηγή του κακού… την πηγή της υποτιθέμενης διαστροφής του Τεντ. Τρελός ρυθμός και μια διαστροφική χροιά σε κάθε λέξη που σέρνεται πάνω σου και σε βάζει σε ένα παιχνίδι τρέλας και παράνοιας που δεν θέλεις να ολοκληρωθεί.
Άρτια ανάπτυξη πλοκής, διατηρώντας το ενδιαφέρον στο έπακρο σε κάθε σελίδα. Δεν μπορείς να το αφήσει από τα χέρια σου στιγμή. Είναι σαν να ανακαλύπτεις μια σκοτεινή και γεμάτα υγρασία κρύπτη και θέλεις να βγεις, να φτάσεις στην έξοδο και να δεις και πάλι το φως. Καθώς προχωράς, έχεις την αίσθηση ότι κάποιος σε παρακολουθεί, ότι ανά πάσα στιγμή η εύθραυστη ψυχολογία του Τεντ θα καταρρεύσει και οι συνέπειες θα είναι τραγικές. Ατμόσφαιρα ανατριχιαστική και διάλογοι έντονοι, σκληροί, αμείλικτοι. Το σπίτι του Τεντ με το χαλασμένο παράθυρο και το χαλασμένο ψυγείο με τις τρύπες, το ερειπωμένο σπίτι στο οποίο μετακομίζει η Ντι, και φυσικά το δάσος, δημιουργούν το απόλυτο σκηνικό.
Εκπληκτική αρμονία σε ένα ψυχεδελικό θρίλερ που καταδύεται στην ανθρώπινη ψυχή και παίζει με την παιδική ψυχολογική κακοποίηση και χειραγώγηση, με τα τραύματα που αιμορραγούν και γεννούν διαστροφές και εμμονές, με τους ασύλληπτους τρόπους που αντιδρά η ανθρώπινη ύπαρξη απέναντι στον αμείλικτο πόνο και στους μηχανισμούς άμυνας που εφευρίσκει για να λυτρωθεί, να επιβιώσει, να ζήσει … ή έστω να υπάρξει. Ανατριχιαστικό, εμμονικό, γρήγορο και συναισθηματικό γίνεται; Ναι. Γίνεται όταν το συγγραφικό ταλέντο παίρνει τα ηνία.
«Το τελευταίο σπίτι της οδού Νίντλες» είναι ένα από τα αρτιότερα και πιο καλοστημένα ψυχολογικά θρίλερ. Άψογη ανάπτυξη πλοκής, λιτή αλλά ανατριχιαστική γραφή που σε σφίγγει σαν μέγγενη, εξαιρετικές περιγραφές και εναλλαγές. Ένα θρίλερ που κατορθώνει να παίξει με τα νεύρα του αναγνώστη και να ικανοποιήσει τους λάτρεις του σασπένς και των διαστροφικών χαρακτήρων και με το φινάλε του να σου σπαράξει την καρδιά, να σε στήσει στον τοίχο, να σου ανατινάξει το μυαλό.
«Το τελευταίο σπίτι της οδού Νίντλες» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ
photo credit: Photo by Eduardo Mallmann on Unsplash
Η Κέλλη Κρητικού είναι βιβλιοκριτικός και αρθρογραφεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα.
