Γράφει η Γιώτα Βασιλείου
Βασισμένη στο πολύκροτο δυστοπικό μυθιστόρημα της Margaret Atwood («Η ιστορία της Θεραπαινίδας» Εκδόσεις Ψυχογιός, Μάρτιος 2018), η τηλεοπτική σειρά “The Handmaid’s tale”είναι μια αμερικανική δραματική παραγωγή, που ξεκίνησε το 2017, από το κανάλι Hulu ως μια μίνι σειρά 10 επεισοδίων. Συναντώντας ωστόσο τεράστια επιτυχία και πολύ μεγάλη αγάπη από το κοινό, οι παραγωγοί της σειράς αποφάσισαν να ανανεώσουν για ακόμη 5 κύκλους, εκ των οποίων ο 6ος και τελευταίος θα προβληθεί κατά πάσα πιθανότητα προς τα τέλη του 2023.
Η σειρά διαδραματίζεται στο πολύ κοντινό μέλλον, σε μια φανταστική πόλη, το Gilead. Ο πλανήτης Γη έχει δεχτεί μεγάλη περιβαλλοντική καταστροφή και η ανθρωπότητα κινδυνεύει με αφανισμό. Το Gilead είναι μια κοινωνία που παλαιότερα ανήκε στις ΗΠΑ. Η κυβέρνηση, ένα φονταμενταλιστικό καθεστώς, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διαχειριστεί τις περιβαλλοντικές καταστροφές και την πτώση του ποσοστού των γεννήσεων, αντιμετωπίζει τις γυναίκες ως ιδιοκτησία του κράτους και αναγκάζει τις λίγες εναπομείνασες γόνιμες, σε σεξουαλική υποτέλεια. Μια από αυτές τις γυναίκες, η June Osborne (Elisabeth Moss), είναι αποφασισμένη όχι μόνο να επιβιώσει σ’ αυτόν τον τρομακτικό κόσμο αλλά και να δραπετεύσει, παίρνοντας μαζί και την κόρη που της έκλεψαν μέσα από την αγκαλιά της.
Κατά την ταπεινή μου άποψη ως τηλεθεάτρια, τα μεγάλα ατού της σειράς είναι δύο. Το πρώτο είναι η ενεργή συμμετοχή της ίδιας της συγγραφέα στην παραγωγή, οπότε αυτή έμεινε στα στενά πλαίσια της μυθοπλασίας και του περιβάλλοντος που η ίδια δημιούργησε και το δεύτερο η πρωταγωνίστρια Elisabeth Moss, η οποία θεωρώ πως είναι η ιδανική για το ρόλο αυτό. Είναι κυριολεκτικά λες και είναι γραμμένος για εκείνη. Την βλέπουμε καθ’ όλη τη διάρκεια της σειράς να αλλάζει, σύμφωνα με την εξέλιξη της ιστορίας. Ο ρόλος της είναι ιδιαιτέρως απαιτητικός και μεταβλητός κι εκείνη προσαρμόζεται με άνεση στις απαιτήσεις του.
Το «The Handmaid’s Tale» μας δίνει έναν κόσμο που είναι χειρότερος για τις γυναίκες. Με την ιστορία της η Atwood καταδικάζει ένα συγκεκριμένο είδος θρησκευτικού φονταμενταλισμού. Η ιστορία που πραγματεύεται η Atwood, είναι η πιθανότητα ενός μέλλοντος, όπου καταπιεσμένες γυναίκες αναγκάζονται να τεκνοποιήσουν για υψηλόβαθμους ηγέτες και τις συζύγους τους που έχουν μείνει άκληροι λόγω στειρότητας.
Έχει δε αρκετές σκηνές σεξ και ωμής βίας, με κάποιες ιδιαιτέρως ενοχλητικές: Ένα παιδί που αποσπάται βίαια από την αγκαλιά της μητέρας του, μια γυναίκα που βασανίζεται με φρικτό τρόπο και της αφαιρείται το ένα μάτι, άνθρωποι που θανατώνονται με διάφορους τρόπους, χωρίς καν να περάσουν από δίκη, θεσμοθετημένους βιασμούς μεταμφιεσμένους σε «τελετές γονιμότητας». Γενικά υλικό το οποίο μπορεί να είναι οδυνηρό για το πιο ευαίσθητο κοινό, όπως τα παιδιά και οι έφηβοι, γι’ αυτό θεωρώ πως θα ήταν φρόνιμο για τους γονείς είτε να συζητήσουν με τα παιδιά τους τυχόν ομοιότητες που έχει το Gilead με τη δική μας πραγματικότητα, είτε να μην τους επιτρέψουν να το δουν.
Μίλησα πριν για το πόσο εξαιρετική ήταν η Elisabeth Moss στο ρόλο της Offred (OfFred = Ιδιοκτησία του Κυρίου της). Όμως, τι θα ήταν η Moss από μόνη της, αν δεν την πλαισίωναν τόσο υπέροχοι ηθοποιοί; Όλο το καστ είναι πολύ προσεκτικά επιλεγμένο και θα ήταν πραγματικά δύσκολο να αναφερθώ σε έναν-έναν ξεχωριστά. Επιγραμματικά θα πω για την Yvonne Strahovski που είναι επίσης καταπληκτική ως Serena Joy και αποτυπώνει την άκαρδη σύζυγο ενός από τους στυλοβάτες του καθεστώτος αλλά παράλληλα παλεύει και με τα προσωπικά της άγχη κι αμφιβολίες και ο Joseph Fiennes, που είναι εκπληκτικός κι απόλυτα πειστικός στο ρόλο του εξτρεμιστή διοικητή Fred Waterford. Εκτός όμως αυτούς τους τρεις βασικούς χαρακτήρες, έχουμε και τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, όπως η Ann Dowd στο ρόλο της θείας Lydia, ο Ο-Τ Fagbenle στο ρόλο του Luke Bankole, o Max Minghella ως Nick Blaine, η Samira Wiley ως Moira Strand και ο Bradley Whitford στο ρόλο του γεννήτορα/δημιουργού του Gilead, διοικητή Joseph Lawrence. Πέραν αυτών φυσικά, έχουμε δεκάδες άλλους ηθοποιούς που παίζουν το δικό τους ρόλο/κλειδί στη σειρά και εκατοντάδες κομπάρσους να τους πλαισιώνουν.
Πέραν όμως του εξαιρετικού καστ, υπάρχουν πολλά ακόμη στοιχεία που εμπλουτίζουν τη σειρά και την κάνουν ιδιαίτερη και μοναδική, όπως φυσικά η σκηνοθεσία, ο φωτισμός κι η φωτογραφία, τα σκηνικά, τα κουστούμια και η μουσική. Πέραν όμως όλων αυτών, πιστεύω ότι η πραγματική δύναμη αυτής της σειράς είναι το γεγονός ότι παρέχει το παράδειγμα ενός εναλλακτικού σύμπαντος όπου ευδοκιμούν η κουλτούρα των βιασμών και οι πατριαρχικές δομές εξουσίας. Αντικατοπτρίζει δηλαδή κοινωνίες που υφίστανται στον κόσμο ακόμη και σήμερα. Το “The Handmaid’s Tale” είναι χωρίς αμφιβολία μια αναπαράσταση της σύγχρονης κοινωνίας, με τις δυο πραγματικότητες να διαφέρουν ίσως μόνο στα επίπεδα του εξτρεμισμού. Είναι μια ιστορία, που βάζει τον άνθρωπο στο ρόλο του Σατανά και μας δείχνει ελεύθερα τις αμαρτίες, με τις οποίες αυτός διασκεδάζει.
Τονίζω ότι το The Handmaid’s Tale δεν είναι σε καμία περίπτωση μια εύκολη εκπομπή για να παρακολουθήσει κανείς. Κάθε επεισόδιο σε εξαντλεί συναισθηματικά. Είναι σκοτεινό, βίαιο και ωμό, αλλά κυρίως σου προκαλεί φόβο για ένα μέλλον που δε μοιάζει και τόσο απίθανο. Ωστόσο, αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Τελικά, μερικές φορές χρειάζεται λίγος φόβος για να ξυπνήσουν οι άνθρωποι.
Καλή διασκέδαση!
Trivia
- Η σειρά έχει λάβει πάρα πολλές διακρίσεις ενώ η Elizabeth Moss έχει λάβει τα βραβεία Καλύτερου Α’ γυναικείου ρόλου «Χρυσή Σφαίρα»και “Satellite”.
- Σε συνέντευξή της η συγγραφέας απαντά σε αυτούς που κατηγορούν το βιβλίο της ως αντιθρησκευτικό: «Δεν είναι αντιθρησκευτικό. Είναι ενάντια στη χρήση της θρησκείας ως μέτωπο για την τυραννία, που είναι τελείως διαφορετικό πράγμα».
- Σε άλλη συνέντευξη, η Margaret Atwood παραδέχτηκε ότι μεγάλο μέρος της έμπνευσής της το οφείλει στο δυστοπικό μυθιστόρημα του George Orwell “1984”.
- Η Margaret Atwoodέχει πει ότι σχεδόν όλα όσα αναφέρονται στο μυθιστόρημα της έχουν συμβεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην ιστορία: Στη Βίβλο, στην ιρανική επανάσταση του 1978-79, στην αντίδραση ενάντια στον φεμινισμό τη δεκαετίας του ‘80 κ.λπ.
- H Elisabeth Mossείναι η μοναδική από τους ηθοποιούς που εμφανίζεται σε όλα τα επεισόδια
- Ο Joseph Fiennes εκμυστηρεύτηκε πως η σύζυγός του δεν παρακολούθησε τη σειρά, γιατί δεν άντεχε τον αρρωστημένο χαρακτήρα του διοικητή Waterford, που ο ίδιος υποδύθηκε.
- Πήρε κάμποσους μήνες στον Joseph Fiennes για να μεγαλώσει το μούσι του στο απαιτητό για το ρόλο μήκος, ενώ χρειάστηκαν μόνο μερικά λεπτά για να το ξεφορτωθεί και να αποτινάξει από πάνω του το μισητό χαρακτήρα του Fred Waterford, μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων.
- Οι ηθοποιοί που υποδύθηκαν τις θεραπαινίδες παραπονέθηκαν ότι οι καλύπτρες που φορούσαν στα κεφάλια τους στις εξωτερικές σκηνές, τους μπλόκαραν την περιφερική όραση εντελώς. Δε μπορούσαν να δουν η μια την άλλη, παρά μόνο εάν κοιτάζονταν κατά πρόσωπο, έτσι έπρεπε να υποδυθούν η κάθε μια τον ρόλο της βασιζόμενη στην ατάκα που άκουγαν κάθε φορά.
Η σειρά προβάλλεται από την πλατφόρμα EON/NOVA.
Photo credit: https://www.imdb.com/title/tt5834204/
Photo credit: https://www.ertnews.gr/ert-protaseis/tileorasi-ert-protaseis/ertflix-deite-edo-ta-dyo-prota-epeisodia-toy-synarpastikoy-handmaids-tale/
Photo credit: https://www.marca.com/en/lifestyle/2021/06/16/60c920fae2704e890c8b456d.html
Photo credit: https://decider.com/2017/04/25/the-handmaids-tale-horror/
Photo credit: https://metro.co.uk/2021/06/27/how-to-catch-up-on-the-handmaids-tale-seasons-1-3-14835248/
Photo credit: https://www.independent.co.uk/arts-entertainment/tv/features/handmaids-tale-season-4-episode-1-channel-4-b1861153.html
Photo credit: https://www.theguardian.com/tv-and-radio/2019/aug/12/joseph-fiennes-ive-done-my-bit-for-society-ive-illustrated-the-patheticness-of-misogyny
Photo credit: https://www.thecultureconcept.com/the-handmaids-tale-fear-is-how-democracies-fail-and-fall
Photo credit: https://www.whats-on-netflix.com/news/are-seasons-1-4-of-the-handmaids-tale-on-netflix/
Η Γιώτα Βασιλείου είναι blogger και φανατική αναγνώστρια
